سفر نامه

جاتون خالی چند روز اول عید رو به دعوت یکی از دوستان خانوادگی رفته بودیم دزفول. 

اولش که نمیخواستم برم اما بعد گفتم برم یه تحقیقی هم بکنم ببینم این جوووونم چی چی میگه(یه چیزایی میگفت که دیگه جرئت نداره بگه.) 

خلاصه چند تا نکته بگم و برم. 

اولا که خیلی دمشون گرم. خیلی مهمون نواز بودند.صمیمی و خودمونی. من که خیلی راحت بودم. 

شهر قشنگی بود. از اون شهر هایی که اگه انقلاب نشده بود و شاه خدا بیامرز نرفته بود خیلی آباد تر و با کلاس تر بود. 

فرودگاه که داره. پایگاه جنگنده های هوایی هم داره. رودخانه دز هم که ایول داشت مخصوصا با پل هایی که در زمان شاهان به ترتیب ساخته شده بودند. رضا خان که دمش گرم خوب پلی داشت اما پسرش خیلی پل شیک تر و هیکلی تر و با کلاس تری داشت که کنارش یه پل شناور از زمان جنگ هم بود. 

و اما پل هایی که در زمان امام و این یکی شاه آخر ساخته شدند یکی از یکی بی کلاس ترند و در مقابل دو تا پل قبلی سوسک هستند. 

کنار رود خانه خیلی جای قشنگیه اما بازم حیف که شاه رفت و سرعت زیبا سازیش کند شد.یه سد تنظیمی هم دارند. 

سد دز در رو هم که محمد رضا شاه ساخته و اسمش هم سد محمد رضا شاه بوده که این نامرده کردندش سد دز(آخه بگو شما که خیلی دزد ترید نامردا) 

ساخت سد دز در سال ۳۹ شروع شده و سه ساله هم تموم شده و عجب عظمتی داره. دم ایتالیایی ها گرم. در زمان جنگ راکت عراقی بهش خورده و یه خش هم بهش ننداخته. 

سد کرخه رو هم در زمان اکبر شاه ساختند که بدک نبود. 

راستی سد دز در اون زمان ۵۰۰ میلیون تومن هزینه داشته و ایتالیا یی ها ساختندش و پایگاه رادار و ضد هوایی هم داره. 

 خسته شدم . بقیش رو بعدا مینویسم.