۵ وبلاگ نویس...۵ سال دیگه!!!

سلام 

جناب کافه چی خودمون یه بازی وبلاگی راه انداخته که من هم مجبورم ادامه بدم.  

این بازی جهت رفاه حال وبلاگ نویسانی که موضوع ندارند برای نوشتن، جماعت علافی که وبلاگ میخونند و البته افزایش آمار وبلاگ ها و آشنایی خوانندگان این وبلاگ با اون یکی وبلاگ طراحی شده. ماشالا سیاست...

قانون بازی: 

باید نام پنج وبلاگی که می خوانید را ذکر کنید و بگویید که فکر می کنید در پنج سال آینده، این وبلاگها درباره چه چیزی می نویسند، به این شرط که وبلاگ آخر، وبلاگ خودتان باشد و کسی که او را دعوت به بازی می کنید، حتما درباره شما بنویسد. 

کافه پچ پچ: این جناب فرزاد جوووون من یه کافی شاپ داغون زده با ده تا مشتری داغون تر از خودش...اهنگ داریوش گذاشته و با مشتری هاش دسته جمعی چیز میکشند...۵ سال دیگه سیگار رو ترک کرده اما چیز های جدیدی کشف کرده... چند بار وبلاگش رو فیلتر کردند اما باز هم به نوشتن مزخرفاتش ادامه میده...کماکان داره تلاش میکنه که فحش و فحش کشی رو در جامعه جا بندازه و از کلامات مورد علاقه خودش به شدت استفاده میکنه. یه بچه بی ادب و بد تر از خودش هم پس انداخته. احتمالا اون بالاها داره دزدی گرگی میکنه و به مقامات هم تو وبلاگش دری وری میگه... 

smile to me: یه بچه زیر این بقلش گرفته و یه هندونه زیر اون بقلش و همچنان نیشش بازه...داره با خدا حال میکنه که یه دفه میفته تو جوب...خدا رو شکر میکنه که هندونه سالمه... هنوز نفهمیده که بچش رو آب برده دوتا کوچه اونور تر.

godfader: آقای دکتر تو همین دانشکده خودمون دارند دکترا میگیرند...با دختر ها لاس میزنند و به ما میگند هم کلاسیم بود...همچنان با تیشرت میره سر کلاس و تدریس میکنه... زیر پوستی یه اقدامات سیاسی هم میکنه... نماینده قشر دوست داشتنی لر در خوابگاه و دانشکده.

انیشتین سمپاد: رفته تو کف یه فیزیکدان دیگه و تو هسته اتم و این چرت و پرت ها سیر میکنه  که یه دفه دختر کوچولوش از بالای کابینت میفته پایین و نعره میکشه... من هنوز وبلاگش رو میخونم... 

اینجانب: دارم ارشد میگیرم...دانشگاه تهران... زور میزنم که اپلای کنم برم یه جای باکلاس...تو یه وبلاگ جدید مینویسم...از همین چرندیات... مامان و خاله هام هنوز هیچ اقدامی برای سر و سامون گرفتنم نمیکنند...هنوز یاد نگرفتم که گرگ وار زندگی کنم و ساده هستم. گرگ بودن و دورویی های دیگران رو میبینم و میفهمم. البته یاد گرفتم که چه جوری کرم ریزی کنم که اطرافیانم کشته و زخمی نشند و دختران کلاس مشکلات روحی روانی شدید پیدا نکنند و دق مرگ نشند.